Congrats Kulas.

Noong mga nakaraang linggo, marami akong blog na nabasa ukol sa graduation. Isa na diyan yung nangyari sa graduation ceremonies sa Cavite State University na ang guest speker e si Gloria. Okay yun ha, pero hinde ukol diyan ang salaysay ko ngayon.

Ano ang graduation sa atin? Hindi ba family affair yan? Plantsado mga damit at kung minsan naka-hairdo pa nanay, hindi ba? Okay, talaga naman ganyan. Kahit na mga kaklase ko, buong mag-anak kasama. Ang dami pang kuhaan ng litrato ng pamilya, titser, kakalase, at kung ano-ano pang gimikan. E si Kulas, papaano graduation ni Kulas?

Noong nag-graduate ako ng elementary school (grade 6), solo lipad ko. Ako lang mag-isa. Bihis, siempre! Naka-pomada at naka burdahing barong pa nga. Kaya lang walang nag-attend. Ako lang. Paano nangyari yun? Sa totoo lang di ko na rin maalala kung ano dahilan.

Medyo malungkot isipin, pero sa pagkakataong iyun, di ko na inisip na malungkot. Basta pumunta na lang ako mag-isa. Hindi naman kasi kalayuan ang eskwelahan sa bahay namin. Nilakad ko na lang. Pagdating ko doon, nakita ko si Romy, ang best friend ko, at ang dalawa niyan nanay(ibang istorya naman yan). Doon na lang ako umupo sa tabi nila.

Pagkatapos magsalita ng kung sino-sinong importanteng tao na di naman namin kilala, tinawag kami sa intablado at binigyan ng diploma. Actually, kopon-bond lang na nirolyo na may laso, dahil di pa yata naimprenta ang tunay na diploma.

Pagkatapos ng seremonya, “Congrats Kulas! Halika, sumama ka sa bahay namin. May handaan,” ang sabi ni Romy. “Hindi ako pwede, Romy. May handaan din dun sa amin,” ang sagot ko. Alam mo na, palusot si Kulas.

Umuwi na ako. Pag dating ko ng Bahay… Pili kayo ng ending:

* Walang tao. Nag-kalituhan. Nahuli silang lahat sa graduation. Hinahanap nila sa Kulas dun, kaya walang tao sa bahay.

* Naku! Ang daming tao. May surprise party pala si Kulas.

* Isang karaniwang araw sa tahanan nila Kulas. Parang walang nangyari. So, nag-graduate si Kulas, Good!