Kwentong batuta.

Nung maliit pa si Pepe maraming kahiwagaan siyang pinaniniwalaan, lalo na yang mga aswang at kung ano pang maligno diyan. Isang araw tinanong niya ang isang pari kung may katotohanan ang mga bagay na ito. “Pepe, kung ano man ang mga yan, walang mas makapangyarihan pa sa Diyos. Kaya, magdasal ka at walang kapahamakan ang mangayayari sa iyo,” ang sabi ng pari.

Kamut-ulo si Pepe dahil lagi naman siyang nagdarasal. Lalo na ng gabing mapanood niya yung pelikulang "Dracula." Nagdasal siya, ngunit hindi rin siya nakatulog at kahit na maiinit nagtalokbung na lang siya ng kumot sa takot. Baka naman hindi narinig ang dasal ko, ang isip ni Pepe. Di naman kasi importante ang hiling ko. Marahil iyan ang dahilan!

Isang araw sinama siya ng lola niyang reliyosa manuod ng sine. May Tower of Babel sa palabas. Isang pinaka makapangyarihang hari ang nagpatayo ng mataas na gusali upang maabot niya ang langit. Sa ganoon, malalapit at makakausap niya ang diyos. Ng matapos ito, umakyat siya sa itaas at tumawag: "O makapangyarihang diyos narito ako, ang pinaka makangyaring nilalang sa mundo. Hala magkakita ka at harapin mo ako!" Ng walang sumagot, nagalit siya at pinana niya ang langit. (He he he, wala sa kalingkingan ni GMA ang haring ito dahil si GMA kinakausap ng diyos) Nagalit ang diyos at ginunaw niya ang gusali at winatak ang buong sangkatauhan.

O nga ano, kung malapit ka sa langit marinig ka ng diyos, ang sumaisip ni Pepe. Siempre naman hindi ka mampapana kung di ka sasagutin. Huwag kang magagalit. Basta cool lang Pepe, at pagbibigyan ka.

Ng magpista sa kanilang bayan, sumali si Pepe sa palacebo. Bukod sa simbahan sa kapitolyo, itong kawayan na dalawampot-limang pulgada ang haba ang pinakamataas na maaakyat sa palayan, at marahil, kung maabot niya ang itaas, marinig ang dasal niya.

Inspirado si Pepe. Marami siyang ibabalita. Isusumbong niya rin yung pari na walang bisa ang payo sa kanya. “Pepe, Pepe,” ang sigaw ng mga nagmamasid ng paligsahan habang puspusan ang akyat si Pepe. Dalawang beses siyang nadulas paibaba, ngunit parang naingkanto siya at walang humpay ang kanyang pag-akyat.

Ayun! Malapit na siya sa itaas. Halos maabot na niya ang bandera sa tuktuk ng biglang bumuhos ang ulan. Nagdilim ang langit at nakabibinging kulog ang dumagundong. KABROOMMM!

Nagtakbuhan ang mga manonood at naiwang nagiisa si Pepe sa itaas ng nakatirik na kawayan. Mahigpit niyan niyakap at sinipit ng kanyang nangangawit na mga paa ang madulas na kawayan. Pilit niyang inaabot ang bandera, ngunit di niya mabuting makita ito dahil sa hangin at patak ng ulan sa kanyang mga mata. Tila nanghihina na siya. “Diyos ko, tulungan mo po ako!” ang samo ni Pepe.

Hindi niya lubos na maunawaan kung saan nangaling ang kanyang panibagong lakas. Ng hawak na niya ang bandera, dumulas siya paibaba na walang pinsala, datapwat may panghihinayang na hindi niya nagawang magdasal sa itaas. Subalit sa kung ano pa mang dahilan, nadama niya sa kanyang kalooban na hindi na kailangan sapagkat naririnig siya saan pa man.