Sunday, March 04, 2007

Puting latik

Dinalaw si Kulasa ng yumaon niyang ina. Wala raw sinabi, ngunit nagpahiwatig na umuwi siya sa kanilang bayan at kailangan ang kanyang tulong. Hinde na ako umimik o mangahas magusisa. Yari na isip niya. Decidido na siyang umuwi.

So, the following week lumipad si Kulasa. Wala ng seremonya, halos walang dalang pasalubong, just one suitcase, but I suspect, plenty of cash. Marami siyang mga bilin sa akin, mga bagay na aasikasuhin – nampusa, binigyan ako ng assignment!
Mahigit na isang buwan siya dun.

Kapanibago nag-iisa sa bahay lalo na kung nakasanayan mo ng may kasama. Parang biglang tumahimik. Kahit na nag-iisa ako sa bahay nung nariyan siya, tahimik din, pero hinde pareho pakiramdam. I’m sure you know the feeling.

After one week nagsawa rin ako ng kakakain sa restaurant. So, nangahas ako na magluto sa bahay. Hanap sa cookbook o kaya naman surf the Net for recipes. Kung ano-anong recipe sinubukan ko: Orange beef, Pork/beef spare ribs with black bean sauce, kare-kare, kaldereta, boneless daing na bangus. Ang daming hiwa-hiwa, huhugasang bandehado at ang daming tira! Kasawa rin pala lalo na kung di tama labas ng luto. Okay resulta ng iba, while others iba itsura at lasa, pero okay na rin. Kapag gutom ka, kahit hinde, masarap na rin!

Mabuti kamo at meron akong rice cooker at turbo cooker! Except for the first try, lahat ng sumunod kong lutong kanin e perfect! Yung una kasi nakalimutan kong i-on yung switch ng rice cooker, hehehe.

Sa turbo cooker naman kahit na anong karne, chicken, baboy, beef, isda, o ano pa diyan, puwede. Basta't timplahan ko ng salt, pepper, Cheyenne, at butter, okay na. For vegies, bokchoy boiled in water with chicken stock, okay na rin. Sa ganitong paraan ng luto, wala masyadong huhugasan at mabilis pa.

So, pag-balik ni kulasa, nagulat siya at di ako nangayayat.
Maraming tanong! Hehehe.
----------------------

Ito sinumpong ako two days ago. Kumain ako sa pinoy tuo-turo. May kakaning biko, kulay ube at masarap. Gusto kong gayahin, may magagayang recipe, pero di ko alam ang lahat ng ingredients. Sabi nung cook may tupol daw. Ano Yun? Sabi nung isa pang cook, maitim na malagkit na kanin daw ang ginamit. Talaga?
Anyway, yung puti na ginamit ko. Iyan ang resulta. Hehehe, sensya na sa pic, paubos na. Dalawang piraso na lang natira. Pansin mo, maputi latik? Hehehe, okay din naman lasa. Tamo may pili nut topping pa!
Breaking News! Saka ko lang nalaman na meron pala talagang black glutinous rice, from Thailand. Hinde ko pa alam kung saan mabibili. Well, when I get some, try ko. Ako pa?

10 comments:

  1. tignan mo? paano na lang si kulas kung wala si kulasa? hindi naman pwedeng laging resto ang katapat diba?

    dito dami ding black glutinous rice galing thailand :) kasi wala namang sariling rice ang singapore e :)

    ReplyDelete
  2. Mas nagiging resourceful tlga pag nag iisa dba? tamo ang galing mo ng mag luto.. clap clap clap! isang bagsak, ay tatlong bagsak pala! heheh!!!

    NAmiss mo nyan si KUlasa! cgurado at proud sya sayo kc dami monang alam lutuin. ako kc pers time kong mag turbo, pumutok agad kc ano... hmmm nabitawan ko! nyhahah! ang bigat kaya nun!

    proud din ako sayu kc sosyalin ang mga gusto mong matutunang lutuin... ako kc ang hanggang omelet lang ang beauty ko! nyhahah!

    ReplyDelete
  3. Ang gandang tanong, Melai. Palagay ko pede pa rin mag solo flight si Kulas, although mas ok ang may kasama. I think that pag nasanay ka na may kapareha, nakakawili at before you know it your life is changed.
    ___________

    Tuts, you know nakatulong sa akin ang makapag-isa. Tungkol naman sa mga putahe, I tried them once or twice only so, bagito pa rin ako. Even with the recipes, alam mo naman, it takes practice and more importantly, “touch.”

    Thanks Tuts,

    ReplyDelete
  4. Naramdaman ko yan noong umalis si kd papuntang abroad.Pagdating ko sa bahay galing office parang lagi akong naiiyak kasi sobrang tahimik.Dati kahit dumarating ako na walang tao hindi ko yun nararamdaman dahil alam ko andyan lang din sya sa opis at uuwi pagdating ng gabi. Iba Yung feeling na alam mong wala kang hinihintay.

    Alam ko rin yung glutinous rice na may kulay, galing ngang thailand. May nakita na rin nga pala ako rito.

    ReplyDelete
  5. Ann, tama yang sinabi mo. Iyan ang masasabing taken for granted. Kung minsan di natin realize ang value until wala na.

    ReplyDelete
  6. paminsan minsan,maganda rin palang iniiwan ni Kulasa si Kulas nya,para matuto si kulas at mamiss nya ang presence ni kulasa :)

    mas magaling na cook ang mga lalake,baka isang araw,mas magaling ka pang magluto kesa kay kulasa mo :)

    ReplyDelete
  7. good morning NY! :)

    ReplyDelete
  8. Namula na yung latik dito, wala pang bago...hehehe

    ReplyDelete
  9. mukhang masarap ang biko mo, maganda nga di mo nagaya yung sa kanila kasi meron ka sariling style! may toppings pa. patikim.

    ReplyDelete
  10. Ghee & Ann, may kasunod na.
    ________

    Iskoo, i-fax ko na lang sa iyo. ;-)

    ReplyDelete