Ambon IIc - Ompong

Parang may patalim na tumutusok sa tagiliran ni Carmen tuwing iangat niya ang kayang kanang kamay. Hindi niya alam kung ano ang sanhi ng ito - basta na lang sumulpot. Dahil kaya ito kay Noli? Naala-ala niya iyong nabasa niya ukol sa sex psychology: na karamihan ng bagay na kumukulit sa katawan at isip ng tao ay sanhi ng sex - kesyo labis o kulang. Magmula ng nasaling ni Noli ang dibdib niya, hinde na siya mapalagay. Lalo na sa gabing mainit, nagugunita niya lagi ang mapanuksong ngiti ni Noli. Dahilan kaya ito sa pagda-dalaga niya, tulad ng manibalang na manga, matamis na maasim-asim...

Pilit niyang sinubi ang ala-ala ni Noli sa likod ng isipan niya at patay malisya na tinawag ang mga pangalan sa listahan ng birth certificate na nakahanda ng ipamigay.

Napoleon Baleryano, Romeo Cwenteno, Armando Rufo, Ismael . . .

"Miss, Miss, Miss, Miss, Napoleon Baleryano, Napoleon Baleryano, tinawag niyo ba ang ngalang Napoleon Baleryano?" ang habol ni Ompong. Walang malay na pinihit ni Carmen ang dala niyang birth certificate at mabilis na hinugot ang kay Ompong, "O ayan!" Halos masubsub sa mukha ni Ompong ang papel, ngunit di man namalayan ni Carmen ang ginagawa niya. Nasa kung saan na lupalop ang isip niya...

Tumutugtug ng piano si Noli ng dumating sila Carmen. May practice sila ng araw iyon. Kakanta sila sa isang paligsahan sa school at silang dalawa ni Noli ang pambato ng class nila. Kunot noo si Noli ng batiin niya si Carmen. "O ano, nahuli na naman si Miss Universe! Nagpaganda ka na naman ano?" ang tanong niyang may kahalong ngiti. "Tse, nagpaganda ka diyan," ang sagot ni Carmen na wari mo'y Gustong batukan si Noli. Lagi na lang siyang kinukulit nito, lalo na kung makahanap ng dahilan. Kumukulo ang dugo niya sa inis, pero kapag nariyan ang pagkakataon na ibuhos ang kanyang galit kay Noli, napapawi ito sa mga mais na biro ni Noli. "O, sige na nga. Halika na rito at simulan na natin mag practice," ang mahalinang yakag ni Noli...

Umupo si Carmen sa tabi ni Noli at ng ibuklat ni Carmen ang sa susunod na pahina ng kanilang tugtugin, nasangi ni Noli ang dibdib niyang walang panilalim. May gumuhit na kuryente sa katawan ni Carmen. Bagay na ikinabahala niya. Damdaming bago sa kanya. Damdaming di niya kilala...

Napoleon Baleryano: Ipinanganak sa PGH alas tres ng Umaga Marso 26, 1982 ni Gng. Mercedes Baleryano. 7.6 libra...

Huminahon ang kalooban ni Ompong ng makita niya ang pangalan ng nanay niya sa birth certificate. Natawa siya sa kanyang sarili na magduda na tunay siyang anak ng nanay niya. Pagkalipas ng ilang sandali naalala niya ang kanyang panaginip ng makita ang isang billboard na may larawan ng lalaking bigotilyo. Madali niyang tinitigan ang birth certificate at halos madismaya ng mapansin niyang wala ang pangalan ng ama niya o ang naturingang ama nilang magkakapatid..

Ambon IIb - Ompong.

Patsuweeet..! Ang sipol ni Ompong sa humaharurut na taxi. Ehehehehehe..! Ang iling ng taxi sa biglang preno nito. Nilampasan sila sa lakas ng buwelo. Parang mapipigtis na ugat ang angil ng makina ng hiriting paatrasin ng diber ang taksi at ihinto sa harapan nila Ompong.

Mabilis at maginoong binuksan ni Ompong ang pintuan at abot kamay, inalalayan si Lolly na sumakay. "Driver, sa pinakamalapit na Metrobank," ang mando ni Ompong. "Opo Sir," ang sagot ng driber at sa ilang sandali ay nasa harapan na sila ng Metrobank,

Iyan ang plano na umiikot sa isipan ni Ompong: na ang taxi driver na ang bahalang humanap sa Metro Bank. Mabilis siyang umisip ng paraan, lalo na kung gipit. Subalit ng alokin niya si Lolly na sumakay ng taxi tinangihan siya nito. Understandable, naman, hinde ba? Kung ikaw si Lolita marahil di ka rin papayag dahil hinde mo pa naman talaga kilala si Ompong.

Teka nga muna, sino ba itong si Ompong? Itong si Napoleon Baleryano. Sino ba siya? May misteryong bumabalot sa buhay ni Ompong. Isa, wala siyang kamukha sa kanilang pamilya. Ibang-iba ang itsura niya sa kanilang lahat. Siya lang ang singkit, tsinito o chinito. Noong bata pa siya madalas siyang tuksuhin ng mga kapatid niya na napulot lang siya sa basurahan. Madalas din siyang lampasan ng kung ano-anong bagay na binibigay ng kanilang mga magulang sa kanilang magkakapatid.

Isang gabi, ng limang taon pa lang siya, nagising siyang umiiyak - napakalakas na iyak! Mahimbing ang tulog ng lahat at wari niya ay walang dadamay sa kanya ng sa labas ng kanyang moskitero ay may bigotehang mama na nakasilip sa kanya. Mapayapa ang tingin at may nakatagong ngiti. "Tahan na anak, tahan na," ang pahiwatig nito kay Ompong. Isa kayang panaginip ito? "Oo, Ompong isang panaginip iyan," ang sabi ng nanay niya.

Binabagabag siya ng ala-alang ito at ng magawi siya sa NSO(National Statistics Offie) isang araw, kinuha niya ang kanyang birth certificate upang alamin kung kanino talaga siya nangaling:

Ang haba ng pila! Pagdating sa bintana ng takilya, binigyan siya ng application form at sinabihan na sagotin ang mga tanong dun. Langya, halos isang oras para makakuha lang ng form! Pagkatapos i-fill up at isubmit ang form maghihintay ka ng ilang oras. Kung talagang suwerte ka o kung madalas kang tamaan ng kidlat, baka makuha mo sa araw ding yun. Pero, usually, hinde ganyan ang buhay ng bureaucracy, malamang sa ibang araw mo makukuha, at di lang yan, sa ibang opisina mo pa kukunin.

Hinde pa marunong manlangis si Ompong. Yung karag-karag na awto ng tatay niya kaya niyang langisan, pero ang makinang may isip ay di kasing dali. Kailangan ng kaunting ligaw, himas, at timing. It's an art in itself, ang sabi ng naka aalam.

Itutuloy...

_____________________