Naku! Pumapalag pa ang mga isdang napakalaki. Nangangawit na nga ang braso kong itaas at ipakita para malitrato. Mabigat, lalo na pag kumikisay-kisay. Akala siguro nitong isda e makakawala pa sila. Okay talagang mag-fishing. Maniwala ka, kahit sa dilim ng gabi ay nangahas akong mangisda. Bakit hinde, e gumakagat din daw ang isda sa gabi.
Totoo nga naman, kaya lang ng hilahin ko ang nylon(nylon ang tawag nila sa fishing line dito) nakakawala. Ang laki pa naman. Hehehe. Okay, alam ko nakarinig ka na ng fishing stories. Pero maniwala ka sa akin, ang laki talaga ng nakakawala. Nadismaya nga yumg mainit at kumikirit-kirit na mantika sa malapad na frying pan.
Hinde biro ang buhay ng mangingisda. Maaga pa sa pag-sikat ng araw gumising. Buong araw ay nasa laot ng dagat at madalas, kakaunti o kung malasin e walang huli. Pero bakit ako kailangang ma bad trip sa ganoong kapalaran? Bakasyon ko ito and there is absolutely no reason to be denied. So, ng hinde ako makahuli, pinalitan ko ang pain ng pamingwit ko.
O, yan ang nahuli ko. Ang lalaki! Tatlong daang piso lang ang pain.
